SuMSy is een theoretisch monetair model dat de veronderstelde capaciteit heeft om het economische ecosysteem zodanig te veranderen dat het het welzijn van mensen en de planeet centraal stelt. We erkennen dat dit model nog niet in de praktijk is getest en dat alle beweringen die in relatie tot SuMSy worden gedaan, aannames zijn totdat er verder onderzoek is gedaan. De gemaakte aannames zijn echter geëxtrapoleerd uit gerelateerd en peer-reviewed onderzoek en op onderzoek gebaseerde literatuur.
De belangrijkste claims die we maken zijn de volgende:
De manier waarop geld in circulatie wordt gebracht en uit circulatie wordt genomen heeft invloed op het gedrag van de mensen die het gebruiken en het beïnvloedt hen op voorspelbare wijze. Ingebouwde mechanismen kunnen mensen verder aanzetten tot voorspelbaar gedrag. Het is onze verantwoordelijkheid dat deze duwtjes het algemeen belang dienen.
Het implementeren van SuMSy zou een vorm van ‘bestuur door middel van stimulering‘ installeren en zou minder regels en voorschriften vereisen om excessen in de hand te houden. Het zou een stijging van het welzijn van zowel mensen als de planeet veroorzaken en tegelijkertijd een stabiele, duurzame economie creëren.
Het model is geïnspireerd op het verhaal van Wörgl in Oostenrijk in het begin van de jaren dertig en op de basisinkomensbeweging en de verschillende basisinkomensexperimenten die zijn uitgevoerd. Het initiatief in Wörgl en de experimenten met een basisinkomen hadden beide een positieve invloed op de gemeenschappen waarin ze actief waren.
De volgende lijst identificeert de uitdagingen die SuMSy wil aanpakken:
Het idee ontstond na onderzoek naar de redenen waarom het zo moeilijk leek om ons klimaatveranderingsprobleem op te lossen, ook al wisten we wat we moesten doen en hoe we het moesten doen. De zoektocht leidde er uiteindelijk toe dat het huidige monetaire systeem de belangrijkste blokkade en oorzaak was, vanwege de stimulansen die het creëert voor het verwerven van grote sommen geld. Dit komt omdat, als er eenmaal genoeg geld is verzameld, het bijna automatisch meer geld zal aantrekken zonder dat het daadwerkelijk waarde toevoegt aan de samenleving. Vaker wel dan niet zorgt dit winstbejag voor een minachting van de kosten voor het milieu en de mens.
Op 15 juli 2016 publiceerde de Guardian een artikel van Jason Hickel waarin staat dat we, om de klimaatverandering tegen te gaan, een nieuw economisch systeem moeten creëren, in plaats van alleen maar over te stappen op hernieuwbare energie. Het creëren van dat nieuwe economische systeem is waar het hier om gaat. Laten we eerst eens kijken waar de zwakke plekken in ons huidige systeem liggen.
Ons huidige kapitalistische economische systeem is er een van acquisitie. Het doel is het verwerven van kapitaal in zijn vele vormen. Onroerend goed, fabrieken, patenten, webbedrijven, etc., en uiteindelijk degene die ze allemaal regeert: geld.
Al deze activa worden als schaars ervaren. Als je iets wil, kan je niet toestaan dat iemand anders het ook heeft, want er is niet genoeg voor jullie beiden. Dit zorgt voor een ongezonde concurrentie en een wereld waarin het ‘zoveel mogelijk winst maken’-bedrijfsmodel koning is. Als u niet elk jaar meer winst maakt, wordt uw bedrijf als een mislukking bestempeld. “Groeien, groeien, groeien!” is de mantra van de dag. Deze mentaliteit kost letterlijk levens!
Echte levensreddende projecten, zoals het project dat goedkope, op papier gebaseerde bloedtestapparaten voor gebruik in ontwikkelingslanden produceert, blijven in het stof zitten omdat ze niet rendabel genoeg zijn. In een wereld waar vermeende schaarste heerst, gaat het erom zoveel mogelijk te verzamelen, waarbij hebzucht het enige resultaat is. We weten allemaal hoe dat uitpakt; het is een vernietigende kracht die onze natuurlijke hulpvaardigheid wegvreet. Het heeft zelfs een meetbaar effect op driejarigen. Het hoeft echter niet zo te zijn. We hebben het huidige economische systeem gecreëerd, wat betekent dat we het ook kunnen veranderen.
Een economisch systeem bestaat in de kern uit goederen en diensten die worden verhandeld. Meestal wordt een monetair systeem gebruikt om die handel te vergemakkelijken. Economen zullen zeggen dat dit te simpel is en ze hebben gelijk; dat wil zeggen, als we het over de volledige complexiteit van economische systemen willen hebben. Maar als we goederen en diensten wegnemen, blijft er niet veel meer over van een economie.
De complexiteit van het economisch systeem komt voort uit de wensen en behoeften die met deze goederen en diensten gepaard gaan, en uit het ontwerp van het monetaire systeem, als men er gebruik van maakt. Een economie draait in een samenleving. Mensen zijn nodig om economische activiteit te hebben, zelfs als die mensen computers en robots gebruiken om die activiteit voor hen uit te voeren (bijvoorbeeld slimme handelsalgoritmen op Wall Street).
Omdat het uiteindelijk gaat om het runnen van een goed functionerende samenleving door middel van economische en andere activiteiten, is het voldoende om te kijken welke economische activiteit nodig is om deze goed functionerende samenleving te hebben. Met andere woorden, welke goederen en diensten moeten worden doorgegeven (d.w.z. verhandeld) om iedereen tevreden te stellen?
De primaire goederen zijn drinkbaar water, voedsel en onderdak. Zonder water of voedsel zouden mensen gewoon sterven, en zonder onderdak kan het leven erg hard worden, afhankelijk van waar ze wonen.
Er is op dit moment geen echt tekort aan drinkbaar water of voedsel, maar mensen verhongeren en sterven door gebrek aan drinkbaar water. En dan worden de talloze daklozen die overal ter wereld op straat slapen niet eens vernoemd. De reden hiervoor is eigenlijk duidelijk; het is omdat die mensen niet voldoende toegang hebben tot geld. Als dat wel zo was, zou het de deuren openen naar drinkbaar water, voedzaam voedsel en fatsoenlijk onderdak. Neoliberalen beweren dat deze mensen gewoon niet hard genoeg werken en als ze bereid waren om te werken, zouden ze in een mum van tijd uit de armoede worden gehaald. Nick Hanauer stelt het anders in zijn TED talk waar hij zegt dat geluk een belangrijke factor is in je succes. Het geld is slechts een overeenkomst over wat wordt gebruikt om echte waarde te vertegenwoordigen.
Het grootste probleem met het kapitalisme is dat het van nature geld laat stromen van de armen naar de rijken. Dit is weergegeven in de volgende statistieken:
Geld heeft een sterke neiging om naar de financiële wereld te stromen. Als het daar eenmaal is, beweegt het zich gewoon in cirkels en voegt het geen echte waarde toe aan de samenleving. Het enige wat het echt doet is de rijkdom van de rijken vergroten.
De hele financiële wereld is eigenlijk een enorme berg geld die daar gewoon zit en niets anders doet dan verschuiven van de ene naar de andere portefeuille. Natuurlijk druppelt er weer een klein beetje naar beneden naar de rest van de samenleving, maar natuurlijk niet zoveel als er in gezogen wordt. Anders zou het moeilijk zijn om de verdeling van het geld in onze wereld van vandaag uit te leggen. Hier is een klein fragment van die getallen:
Als de economie echt een zegen zou kunnen zijn voor de maatschappij, dan zouden deze cijfers meer in evenwicht moeten zijn. Waarom? Het antwoord is tamelijk eenvoudig; oppotten van geld wordt beloond met meer geld. Ja, dit is een vereenvoudigde uitspraak, maar als je eenmaal je eerste paar miljoen in handen hebt, wordt het steeds makkelijker om dat bedrag te verhogen als je de financiële markten goed bespeelt. Als je genoeg hebt om te sparen, kun je je risico’s spreiden en ervoor zorgen dat je niet echt het gevaar loopt om alles te verliezen.
Neoliberalen stellen dat deze mensen investeren in bedrijven. Ja, dat doen ze, maar alleen als ze er winst mee kunnen maken. Vaker wel dan niet wordt een succesvolle start-up uiteindelijk een geldmachine voor slechts een paar mensen.
Neem bijvoorbeeld Uber. Wie wordt er rijk van het Uber-bedrijfsmodel? Zijn het de bestuurders of de mensen aan de top? Nogmaals, het grootste deel van het geld stroomt naar degenen die al geld hebben. Dit is een meestal eenrichtingsverkeer, wat slecht nieuws is als je aan de verkeerde kant staat.
Figuur 1 – Geldstromen in het kapitalisme
“.
De bovenstaande grafiek geeft een duidelijk beeld. Debiteuren en bankmedewerkers zijn ook rekeninghouders, maar worden als aparte entiteiten weergegeven om de zaken overzichtelijk te houden. De ‘reële’ economie is de markt van product- en dienstenleveranciers die niet gerelateerd zijn aan de financiële markt. Ieder lid van deze ‘reële’ economie is ook rekeninghouder. Het geld dat een debiteur op zijn rekening ontvangt, wordt door de bank gecreëerd, uit schuld met rente. Wanneer de schuld wordt terugbetaald, wordt dit geld samen met de schuld weer vernietigd. De rente is winst voor de bank.
Voor een debiteur moet de inkomstenstroom hoger zijn dan de uitgavenstroom om de lening te kunnen terugbetalen. Dat overschot op de inkomstenstroom wordt in ieder geval voor een deel gebruikt om de rente op de lening en de bankkosten te betalen. Dit proces onttrekt geld aan de ‘reële’ economie.
Een rekeninghouder moet ervoor zorgen dat de som van zijn inkomsten, de rente op zijn rekening en zijn winsten en dividenden minstens even hoog zijn als zijn uitgaven. Anders worden ze debiteur. Als hun inkomen hoog genoeg is, kunnen ze wat geld sparen voor later. Zodra het bedrag dat wordt gespaard een bepaald volume bereikt, stijgt de kans dat het wordt geïnvesteerd in de financiële markt vanwege de lage tot niet-bestaande rente die tegenwoordig op bankrekeningen wordt verkregen.
Als de rente hoog zou zijn, zou het geld gewoon op de bank blijven staan, waardoor het ook op de financiële markten terechtkomt (zie hieronder). Zodra dit gebeurt, hebben de meeste winsten en dividenden een grote kans om te worden herbelegd in financiële producten, waardoor het geld op de financiële markten blijft.
Merk ook op dat, als de inkomsten grotendeels via de ‘reële’ economie worden ontvangen, een deel van dat geld nu doorstroomt naar de financiële markten. Ook de rente op leningen en de winsten en dividenden uit financiële beleggingen die de bank ontvangt en die niet worden besteed aan lonen en bedrijfskosten, worden voornamelijk geherinvesteerd in de financiële markten.
Banken gebruiken ook een groot deel van hun beheerde deposito’s voor dit doel. Dit is mogelijk omdat banken niet verplicht zijn om de totale som van al hun geld op de door hen beheerde rekeningen beschikbaar te houden als reserve. Dit betekent dat een groot deel van het geld dat mensen denken dat op hun bankrekening staat, daadwerkelijk op de financiële markt loopt. Zoals te zien is, tenzij het geld uit de financiële markten wordt geduwd, heeft het een sterke neiging om naar deze financiële markt te stromen waar het grootste deel van het geld blijft. Dit verarmt de ‘reëele’ economie.
Hoewel het hier gepresenteerde model vereenvoudigd is, geeft het toch de kernstromen van het huidige monetaire systeem weer. Het is gemakkelijk te zien hoe de stromen die worden weergegeven door de oranje pijlen allemaal bijdragen om geld te helpen om de financiële markten te bereiken. Zodra het die bereikt, heeft het de neiging om daar te blijven. Men zou kunnen concluderen dat de financiële markten een doodlopende weg zijn voor geldstromen. Het is duidelijk dat de huidige drijvende krachten van ons economisch systeem destructieve effecten hebben op de maatschappij in het algemeen. Het is deze constatering die heeft geleid tot het ontwerp van SuMSy, zodat er een nieuw, stabieler en eerlijker economisch ecosysteem kan ontstaan, een ecosysteem waar een echte geldstroom tot stand komt, zonder doodlopende wegen.
Bekijk voor een korte samenvatting de video hieronder.
.
SuMSy is een alternatief monetair systeem met de volgende kenmerken:
Dit hoofdstuk beschrijft de technische componenten van SuMSy. 1 SuMSy Munt of SC in SuMSy is het equivalent van 1 munt in het huidige monetaire systeem. In de VS is 1 SC = 1$, in Europa is 1 SC = 1€, …
De geldmotor zit in de kern van SuMSy. Deze geldmotor kan geld creëren om in omloop te brengen en kan overtollig geld uit de omloop nemen.
Elke persoon is gekoppeld aan precies één digitale identiteit in SuMSy. Deze identiteit wordt gebruikt om die persoon te koppelen aan al het andere in SuMSy.
Iedereen begint met één rekening, die gekoppeld is aan de digitale identiteit. Iedereen kan zoveel extra rekeningen aanmaken als hij/zij wil. Rekeningen kunnen ook gedeeld worden met anderen. Dit gebeurt door ze te koppelen aan hun digitale identiteit. Op deze manier wordt een rekening altijd gekoppeld aan 1 of meer digitale identiteiten. Mensen waarvan de digitale identiteiten gekoppeld zijn aan een rekening zijn de beheerders van die rekening.
Wanneer een rekening wordt gedeeld, moet ieders ‘aandeel’ in de rekening worden aangegeven. De som van alle ‘aandelen’ moet altijd gelijk zijn aan 100%.
SuMSy is een monetair systeem zonder rente op rekeningen. Er zijn echter kosten verbonden aan het vasthouden van geld. De demurrage vrije buffer is het vastgestelde bedrag waarvoor mensen niet hoeven te betalen om geld vast te houden. Boven deze grens kost het iets om geld vast te houden.De demurrage vrije buffer is gekoppeld aan de digitale identiteit en is voor iedereen gelijk. Standaard wordt de volledige demurrage vrije buffer toegekend aan de eerste rekening die gekoppeld is aan de digitale identiteit. De persoon aan wie de digitale identiteit toebehoort is vrij om deze demurrage vrije buffer te verdelen over zoveel rekeningen als hij/zij wenst, zelfs rekeningen waaraan hij/zij niet gekoppeld is.
Geld wordt op twee manieren in omloop gebracht:
Een gegarandeerd inkomen. Het gegarandeerd inkomen is gekoppeld aan de digitale identiteit en is voor iedereen gelijk op jaarbasis. De persoon aan wie de digitale identiteit toebehoort, kan dit gewaarborgd inkomen toewijzen aan de rekeningen waaraan zijn digitale identiteit gekoppeld is. Standaard is het gehele gegarandeerd inkomen gekoppeld aan de eerste rekening die aan de digitale identiteit is gekoppeld. De gegarandeerde inkomsten worden periodiek op de gekoppelde rekeningen gestort volgens de door de eigenaar van de digitale identiteit gekozen spreiding. De periode kan maandelijks, wekelijks of zelfs dagelijks zijn en hoeft niet voor iedereen gelijk te zijn. De gegarandeerde inkomsten worden onmiddellijk gestort nadat de demurrage (zie hieronder) van de rekening(en) is afgetrokken.
Projecten voor het algemeen belang zijn projecten die onontbeerlijk zijn voor, of ondersteuning bieden aan, een goed functionerende samenleving die het welzijn van mens en planeet waarborgt. Deze omvatten – maar zijn niet beperkt tot – onderwijs, gezondheidszorg, milieubehoud, enz. Niet alle financiering voor projecten voor het algemeen belang hoeft echter in omloop gebracht te worden door de geldmotor. Ze worden ook gefinancierd door middel van demurrage en belastingen. Zie hieronder voor meer details.
Zoals eerder vermeld, is het aanhouden van meer geld dan de demurrage vrije buffer dekt niet gratis in SuMSy. Wanneer het saldo van een rekening boven de grootte van de demurrage vrije buffer uitkomt, wordt er demurrage aangerekend op het bedrag dat niet in de demurrage vrije buffer past. De demurrage is een percentage van dat bedrag. Het wordt geïnd net voor het gegarandeerd inkomen in omloop worden gebracht en op de rekeningen wordt gestort.
Berekening van de demurrage
Het gewogen gemiddelde van de rekening wordt berekend. Dit gebeurt door te kijken naar het saldo over de periode sinds het laatste gegarandeerde inkomen is gestort en aan elk saldo een gewicht toe te kennen dat gelijk is aan de tijd dat dat saldo onveranderd is gebleven.
Het gewogen saldo wordt berekend aan de hand van de volgende formule:
Som (saldo1 * gewicht1, …, saldoN * gewichtN) / totaal gewicht.
Op basis van dit gewogen gemiddelde wordt de demurrage berekend.
Voorbeeld: Laten we ervan uitgaan dat iedereen een demurrage vrije buffer heeft van 25.000 SC. Voor de eenvoud gebruiken we een dag als tijdseenheid (in werkelijkheid zouden we een microseconde of zelfs een nanoseconde als tijdseenheid gebruiken) en de periode waarover de demurrage wordt berekend is 30 dagen. Laten we iemand nemen die de volledige demurrage vrije buffer van 25.000 SC heeft toegekend aan één rekening waar in eerste instantie 27.000 SC op staat.
Een voorbeeld van transacties zou er als volgt uit kunnen zien:
| Dag | Transactie | Balans | Gewicht | Gewogen totaal |
| 1 | 27,000 SC | 2 | 54,000 SC | |
| 3 | 300 SC | 27,300 SC | 4 | 109,200 SC |
| 7 | -5,000 SC | 22,300 SC | 8 | 178,400 SC |
| 15 | 3,200 SC | 25500 SC | 4 | 102,000 SC |
| 19 | 5,500 SC | 31,000 SC | 1 | 31,000 SC |
| 20 | -4,800 SC | 26,200 SC | 2 | 52,400 SC |
| 22 | -200 SC | 26,000 SC | 7 | 182,000 SC |
| 29 | -700 SC | 25,300 SC | 2 | 50,600 SC |
| Gemiddelde gewogen balans(gewogen totaal/30) | 25,320 SC |
Met een demurrage van 2%, berekend op de som die niet gedekt wordt door de demurrage vrij buffer (320 in het bovenstaande voorbeeld) is het bedrag dat van de rekening wordt afgeschreven 6,4 SC.
Het ingezamelde geld wordt gebruikt om de projecten voor het algemeen belang te financieren. Iedereen die demurrage betaalt, kan een voorkeursproject aanduiden waaraan zijn demurrage wordt toegekend. Wij geloven dat dit de weerstand tegen het betalen van de demurrage zou verminderen en een gevoel van eigenaarschap zou creëren ten aanzien van de projecten waaraan het geld wordt toegewezen. We geloven ook dat het bijdraagt aan het gevoel dat mensen bijdragen aan iets dat groter is dan zichzelf, wat een belangrijke rol speelt in het geestelijk welzijn.
Het gebruik van demurrage op deze manier heeft een direct effect op de hoeveelheid geld die voor deze projecten in omloop moet worden gebracht. Het kan gezien worden als een manier om het geld via demurrage wordt geïnd te recycleren.
Wij stellen een gedifferentieerd systeem van demurrage voor, vergelijkbaar met de gedifferentieerde belastingsystemen voor arbeid. Bij het gebruik van een gedifferentieerd demurrage stelsel moet de som van alle aan demurrage onderhevige bedragen over alle rekeningen worden berekend, omdat anders de stimulans zou bestaan om extra rekeningen te creëren om de hogere demurrage schijven te vermijden. Dit moet ook gedeelde rekeningen omvatten. Voor gedeelde rekeningen zou slechts een percentage van dat bedrag, gelijk aan het aandeel in de rekening, worden toegevoegd aan het totale bedrag waarop demurrage wordt berekend.
Voorbeeld:
Joe heeft één individuele rekening en een gedeelde rekening met Cynthia waarin hij een aandeel van 40% heeft. Hij heeft 10.000 SC van zijn demurrage vrije buffer toegewezen aan deze gedeelde rekening. Cynthia heeft 5.000 SC van haar demurrage vrije buffer toegewezen aan deze gedeelde rekening. De stand van de rekeningen op het moment van de berekening van de demurrage is als volgt:
|
Aangezien Joe een aandeel van 40% heeft in de gedeelde rekening, hoeft hij slechts demurrage te betalen op 6.000 van de 15.000 SC die onderhevig zijn aan demurrage, waardoor zijn totale bedrag waarop hij demurrage moet betalen op 18.000 SC komt. Het is dit bedrag dat wordt gebruikt om de gedifferentieerde demurrages te bepalen.
In SuMSy zijn belastingen niet langer een noodzaak om overheidsactiviteiten te financieren wanneer alle overheidsactiviteiten het doel hebben om het algemeen belang te dienen. Dit zou inherent zijn aan bestuursmodellen die bovenop dit monetaire model lopen. Belastingen zijn echter nog steeds nuttig omdat ze kunnen worden gebruikt om niet-duurzaam gedrag, zoals vervuiling, het vernietigen van natuurlijke hulpbronnen, enzovoort, te ontmoedigen. Het geld van de belastingen wordt ook gebruikt om gekozen projecten voor het algemeen belang te financieren, op dezelfde manier als het geld dat via demurrage wordt geïnd.
Het voortdurend in omloop brengen van nieuw geld zou uiteindelijk leiden tot hyperinflatie. Daarom moet er ook een mechanisme zijn om geld uit de circulatie te halen. Dit gebeurt wanneer een project voor het algemeen belang te veel geld krijgt. Al het overtollige geld voor een project van algemeen belang wordt uit de circulatie genomen. Dit zorgt ervoor dat er een zachte bovengrens is voor de totale hoeveelheid geld die in SuMSy in omloop is, omdat er een eindig aantal projecten voor het algemeen belang zijn, allemaal met eindige budgetten.
Technisch gezien zou geld dat wordt geïnd via belastingen en demurrage uit circulatie kunnen worden genomen, aangezien geld dat nodig is voor projecten van algemeen belang naar behoefte in omloop kan worden gebracht. Om psychologische redenen hebben we besloten dit niet te doen. Wij geloven dat het geven van een kans aan mensen om dat geld toe te wijzen voor voorkeursprojecten een gevoel van eigenaarschap en betrokkenheid bij de maatschappij zou creëren, wat niet zou gebeuren als het geld simpelweg uit circulatie zou worden genomen. Het continu publiceren van de financieringscijfers voor elk project zou hier waarschijnlijk ook aan bijdragen, omdat het zou dienen als een feedbacksysteem voor de bevolking.
Er zijn een paar eenvoudige stock- en flow modellen van SuMSy gemaakt voor een enkele rekening en de totale monetaire massa in het SuMSy-systeem. Ter vergelijking: er is ook een stock- en flow model gemaakt dat een persoonlijke rekening met een gegarandeerd inkomen in het huidige monetaire systeem simuleert. Elke simulatie wordt uitgevoerd met een gewaarborgd inkomen van 2.000 SC, een demurrage vrije buffer van 25.000 SC en een demurrage van 2%. De laatste twee zijn alleen van toepassing op SuMSy-simulaties. Voor de persoonlijke rekeningen wordt een maandelijks inkomen van 100.000 SC gebruikt om de oppot stimulans van het huidige systeem te modelleren ten opzichte van SuMSy. De kosten zijn vastgesteld op 10.000 SC per maand met een afwijking van 1.500 SC. Voor de simulatie van het huidige monetaire systeem wordt een rentepercentage van 2% gebruikt, dat op de financiële markten nog steeds goed haalbaar is.
Figuur 3 – Rekeningsimulatie in het huidige monetaire systeem met 2% rente
Een rekening in het huidige monetaire systeem met deze parameters resulteert in Figuur 3 hierboven. Met dezelfde parameters in het voorgestelde model bekomen we de grafiek die in Figuur 4 is weergegeven.
Zoals duidelijk te zien is, verdampt de hamsterende stimulans zodra de balanscurve afneemt.
Figuur 4 – Simulatie van account in SuMSy met 2% overdemurrage
Figuur 5 – Simulatie van totale monetaire massa
Een simulatie van de totale monetaire massa, met uitgaven voor projecten voor het algemeen belang tussen 2.000 SC en 7.000 SC per burger per maand en belastingen die variëren tussen 0% en 10% per maand (berekend op de totale monetaire massa voor de eenvoud), resulteert in de grafiek in figuur 5. Uit deze grafiek blijkt duidelijk dat de totale geldmassa over de tijd heen redelijk stabiel blijft.
Er zijn verschillende parameters die van invloed zijn op de effecten van de implementatie van SuMSy. Deze zijn:
In plaats van dat deze parameters door een centrale autoriteit worden bepaald, stellen wij voor dat de beslissing aan de bevolking wordt gegeven. Zoals Nassim Nicholas Taleb in zijn boek Antifragile beschrijft, maakt het toevoegen van een zekere mate van chaos aan een systeem het systeem juist beter. Op basis hiervan hebben we de aanname gemaakt dat het systeem een leersysteem kan worden dat zich aanpast aan de situatie die zich voordoet.
Aangezien de parameters moeten kunnen veranderen om zich aan te passen aan een veranderende maatschappij en economie, stellen wij voor dat iedereen die ten minste één account heeft in SuMSy één keer per jaar op deze parameters kan stemmen. Wij willen jaarlijkse schokken in het systeem voorkomen, die bijvoorbeeld kunnen optreden als iedereen besluit het gegarandeerde inkomen in één keer te verdubbelen. Om dit en soortgelijke gebeurtenissen te voorkomen, moeten de veranderingen over een periode worden gespreid.
Een eenvoudige manier om deze spreiding te bereiken zou zijn om iedereen een venster van een maand te geven, bijvoorbeeld vanaf hun verjaardag, waarin ze hun voorkeursparameters kunnen veranderen. De werkingsparameters van SuMSy worden dan bepaald door de mediaan van ieders stemmen.
Er moet een limiet zijn aan de mate waarin de nieuwe parameters kunnen afwijken van de vorige parameters om schokken in het systeem te voorkomen. Als iemand bijvoorbeeld het gegarandeerde inkomen zou kunnen instellen op een biljoen SC per maand, zou dit het evenwicht volledig verstoren. Om dit in de hand te houden stellen we als voorbeeld de volgende grenzen voor:
Er is meer onderzoek nodig om een beter inzicht te krijgen in de mogelijke schommelingen die kunnen worden toegestaan.
Het zou interessant zijn om te onderzoeken wat de initiële set van parameters zou zijn als we de bevolking vrijelijk zouden kunnen laten bepalen wat ze denkt dat ze zou moeten zijn, en om te simuleren hoe dat zou uitpakken in een werkende economie, door middel van een agent based model.
De formulering zou echter belangrijk zijn. We zouden een andere uitkomst verwachten als mensen gevraagd werd: “Wat zou je willen krijgen als gegarandeerd maandinkomen” versus “Wat denk je dat iedereen zou moeten krijgen als gegarandeerd maandinkomen”.
Zoals gezegd zijn wij van mening dat de beslissing of een project in het algemeen belang is, iets is dat door de bevolking kan worden aangepakt. Het proces van hoe dit zou worden aangepakt is echter cruciaal, omdat een slecht ontworpen proces desastreus zou kunnen uitpakken. Een noodzakelijk onderdeel van dit proces is het openen van een informatief communicatiekanaal tussen de experts en de bevolking in het algemeen.
Een eerste reactie van velen zou kunnen zijn dat dit beter aan een gecentraliseerde entiteit kan worden overgelaten, maar wij zouden daartegen pleiten. Centralisatie van de macht heeft de neiging te leiden tot machtsmisbruik. Men zou kunnen aanvoeren dat er controles kunnen worden ingesteld om dit tegen te gaan, maar dan rijst de vraag wie deze controles zal afdwingen, en dat proces mislukt vaak, zoals we vandaag kunnen zien.
Decentralisatie van de macht, heeft echter een inherent lagere kans om misbruikt te worden. Op basis van het onderzoek van Nassim Nicholas Taleb geloven we bovendien dat het beter is dat er veel kleine dingen fout gaan, zodat het systeem als geheel kan leren en sterker wordt dan wanneer we zwarte zwanengebeurtenissen met desastreuze gevolgen krijgen.
Omdat het bepalen van welke projecten wel en welke niet gefinancierd worden een direct effect heeft op het leven van mensen, hebben we een ingebouwd feedbacksysteem. Dit feedbacksysteem en het feit dat projecten kunnen worden gestart en gestopt, laat ruimte voor mislukking, zonder dat die mislukking noodzakelijkerwijs dramatisch wordt. De overgang naar het overdragen van de volledige verantwoordelijkheid moet misschien gefaseerd gebeuren, hoewel we dit moeten onderzoeken voordat we conclusies trekken. Mensen zouden ons misschien wel kunnen verrassen.
In tegenstelling tot de bepaling welke projecten al dan niet gefinancierd moeten worden, zijn wij van mening dat de budgettering van die projecten aan de belanghebbenden moet worden overgelaten. Wij zijn van mening dat een samenwerkingsproces tussen hen mogelijk is en moet leiden tot een eerlijke budgettering.
De bevoegdheid om zoveel geld aan een project toe te wijzen als nodig is, introduceert ook een risico op corruptie. Om zich daartegen te beschermen, biedt SuMSy volledige transparantie aan deze fondsen. Om dat te doen, geven we elke munt die in omloop wordt gebracht voor een project voor het algemeen belang, samen met alle munten die aan dat project worden toegewezen uit de overdemurrages en belastingen, een kenmerk.
Elke munt voor het onderwijs krijgt bijvoorbeeld een educatief label. Deze munten kunnen openbaar worden gevolgd totdat ze een organisatie hebben bereikt die is goedgekeurd om aan dat soort projecten te werken. Dit brengt enige administratie met zich mee, maar het maakt het opsporen en uitroeien van corruptie wel heel gemakkelijk en de betrokken administratie zou vrij licht zijn.
Net als bij de projecten voor het algemeen belang stellen wij voor dat de bevolking ook bepaalt wat er wordt belast. Het vinden van een werkend proces hiervoor kan zelfs nog uitdagender zijn dan het bepalen van de projecten voor het algemeen belang. Het feit dat mensen kunnen kiezen waar hun belastingen naartoe gaan, in combinatie met de zekerheid van een gegarandeerd inkomen en een gevoel van controle over het monetaire systeem, zou echter een deel of misschien zelfs het grootste deel van de weerstand die mensen tegen het betalen van belastingen hebben, kunnen wegnemen.
Een monetair model dat op deze manier werkt, beïnvloedt het gedrag van mensen door de prikkels die het creëert.
Stromend geld
De demurrage ontmoedigt het extreem hamsteren van kapitaal. Hierdoor blijft het geld stromen, in plaats van dat het ‘vast komt te zitten’ in grote kapitaaleenheden. Dit verhoogt de geldsnelheid en resulteert in een economie die minder gevoelig is voor een vertraging.
Interestvrij lenen
Het wordt interessant om het kapitaal dat onderworpen is aan een demurrage uit te lenen om het te vrijwaren tegen het genoemde demurrage en het vervolgens rentevrij te laten terugbetalen in kleinere, periodieke brokken. Hierdoor kunnen mensen investeren in projecten waarin ze geloven en de terugbetaling kan worden gegarandeerd door het platform tot op een bepaald punt, want er is altijd de gegarandeerde inkomsten stroom in de rekeningen van de eigenaren van het investeringsinitiatief. Een goed geïmplementeerd platform kan zelfs het lenen onder gegarandeerde voorwaarden en met uitdrukkelijke toestemming van de bewaarder(s) van de rekening(en) automatiseren.
De hier genoemde uitkomsten worden verondersteld, en zijn gebaseerd op zowel de prikkels die het model introduceert als het onderzoek dat is gedaan naar menselijk gedrag.
Verschuiving van denken in kapitaal naar denken in geldstromen
Grote, vaste kapitalen zijn niet compatibel met SuMSy. Aan de andere kant zijn geldstromen een natuurlijk onderdeel ervan. We gaan ervan uit dat het denkproces hierdoor uiteindelijk zal verschuiven van kapitaal naar geldstromen. Dat soort denken geeft aanleiding tot een nieuwe manier van kijken naar bedrijfsmodellen waarbij geld voortdurend in beweging is. Wanneer geldstromen constant in beweging zijn, wordt de economie altijd geactiveerd en kunnen economische crises tot het verleden gaan behoren.
Krachtverschuiving
Doorheen de geschiedenis hebben degenen die de creatie van geld controleerden ook de grootste macht gekregen, volgens het onderzoek in Debt, the first 5,000 years. Het systeem stelt elk individu in staat om inspraak te hebben in het in omloop brengen van geld en verschuift daarmee de macht van gecentraliseerde instellingen naar een gedecentraliseerd participatief model.
Directe actie
Het feit dat het creëren van geldstromen voor projecten van algemeen belang op een participatieve manier wordt besloten, stelt mensen in staat om direct invloed uit te oefenen op concrete acties die een effect hebben op hen en op de maatschappij in het algemeen.
Vrije tijd en mentale bandbreedte
Het boek “Scarcity“ legt uit wat schaarste doet met het gedrag van mensen. Dit kan schaarste zijn in geld, tijd, sociaal contact, etc. Zorgen over schaarste krijgen de overhand en leiden tot kortetermijndenken en tunnelvisie. Dit vreet vooral aan mentale bandbreedte, waarvan we allemaal maar een beperkte hoeveelheid per dag hebben. Schaarste in mentale bandbreedte leidt tot een belemmerd vermogen om te reflecteren en de werkelijke waarde in het leven te beoordelen. Een gegarandeerd inkomen pakt de geldschaarste aan, iets wat ook op andere gebieden vaak tot schaarste leidt. Het haalt mensen uit de overlevingsmodus en maakt tijd en mentale bandbreedte vrij voor reflectie. Het verschuift mensen van het verdienen van de kost naar het hebben van een leven.
Spannen in samenwerking en delen
Adam Grant’s ‘Give and Take‘ laat zien dat mensen meer geneigd zijn te geven dan we zouden denken. We leven gewoon in een maatschappij waar, uit angst voor te weinig geld, het geven, delen en helpen negatief wordt beïnvloed door het huidige monetaire systeem. Het wegnemen van de angst om niet genoeg geld te hebben zou ertoe bijdragen dat mensen meer samenwerken en elkaar steunen. Daar is wetenschappelijke steun voor. Onderzoek heeft aangetoond dat de menselijke natuur in principe goed is.
Opkomst van nieuwe, meer duurzame businessmodellen
Korte termijn kapitalisatie functioneert niet goed in SuMSy, omdat het kapitaal weer heel snel zou moeten worden verplaatst om geen grote delen te verliezen aan de demurrage. Investeringen in duurzame langetermijnprojecten met een lager maar regelmatig rendement worden veel interessanter. Dit stimuleert duurzame lange termijn investeringen, die in ons huidige monetaire systeem hard nodig zijn, maar ontmoedigd worden omdat kortetermijnkapitalisatie veel meer winst kan opleveren.
Van eigendom naar service
Voor het bezit van goederen is meestal geld nodig op het moment van aankoop. De koper kan dit geld lenen om de aankoop te doen, waardoor het uitgaande geld wordt omgezet in een uitgaande geldstroom. De verkoper ontvangt daarentegen potentieel grote sommen geld, wat niet de ideale situatie is. De performance economy, een model dat door Thomas Rau is gecreëerd, zou het veel beter doen en zou een stimulans zijn om duurzame, energiezuinige, repareerbare en recyclebare producten te produceren.
Vergroting van de flexibiliteit op de arbeidsmarkt
Aangezien de belastingen op arbeid verouderd zijn (omdat bestuursprojecten niet langer uitsluitend afhankelijk zijn van belastingen die volledig moeten worden gefinancierd), kan de hele administratie eromheen worden weggegooid. Dit opent de deur naar een veel flexibelere arbeidsmarkt. Mensen kunnen nu kiezen voor meerdere deeltijdbanen, als ze dat willen, zonder dat ze al het papierwerk hoeven te doorlopen. Alleen de contracten tussen de werkgever en de werknemer blijven bestaan, samen met de wetgeving die ze afdwingbaar maakt. Een on-demand arbeidsmarkt kan floreren zonder de administratieve rompslomp. Restaurants, koffiebars en cafés kunnen zelfs hun klanten vragen om tijdens drukke uren te helpen.
Een zelflerende, zelfsturende maatschappij
SuMSy heeft verschillende feedback lussen ingebouwd. De parameters worden bepaald door de gebruikers van SuMSy, zodat ze deze parameters kunnen sturen op basis van het effect dat ze hebben op hun huidige leven. Projecten voor het algemeen belang kunnen worden gestart en gestopt. Belastingen kunnen worden geïnstalleerd en weggenomen. Al deze acties hebben een direct effect op het leven van mensen en zijn daarom terugkoppelingslussen. Als dit wordt gecombineerd met goed ontworpen besluitvormingsprocessen om deze zaken te bepalen en met open en duidelijke communicatiekanalen tussen burgers en deskundigen, kunnen we verwachten dat we betrokkenheid van burgers krijgen bij het runnen van de samenleving waarin ze leven.
SuMSy is schaalbaar. Het kan worden geïmplementeerd in gemeenschappen, op lokaal niveau in steden, of in landen en de hele wereldeconomie. Het model ondersteunt zelfs wisselkoersen tussen implementaties indien nodig. Om X A$ in B$ om te wisselen wordt het volgende gedaan: De wisselkoers wordt bepaald aan de hand van de volgende formule:
ABase en BBase zijn de saldi op de rekeningen in de SC-valuta’s waarbij de demurrage gelijk wordt aan de gewaarborgde inkomsten wanneer het volledige demurrageloze bedrag aan de rekening wordt toegewezen. Dit is afhankelijk van het vrijgestelde bedrag, de gewaarborgde inkomsten en het demurrage. Dit heeft geen diepgaande invloed op de totale geldmassa aangezien het Demurrage zorgt voor de creatie van een overschot aan geld. Wissels die de andere kant op gaan, van valuta B naar valuta A, helpen ook om de inflatoire effecten teniet te doen.
Het model kan worden uitgebreid om een stimulans voor duurzame consumptie te creëren. Het zou echter afhankelijk zijn van de haalbaarheid van de implementatie van een duurzaamheidsbeoordeling die in het hele gebruikersbestand van een SuMSy-implementatie wordt geaccepteerd. Stel je voor dat we zo’n beoordelingssysteem hebben met een beoordelingsschaal van 0 tot 100, waarbij 0 niet duurzaam is en 100 volledig duurzaam.
Omdat SuMSy een digitaal geldsysteem is, kunnen de bestedingsgewoonten worden bijgehouden (zodat de privacy wordt beschermd) en kunnen duurzame bestedingen dus worden beloond. Dit kan door middel van een bonus naar het gegarandeerde inkomen. Om dit te bereiken berekenen we de gemiddelde duurzaamheidsbeoordeling van iemands uitgaven over de periode tussen 2 gegarandeerde inkomsten. Op basis daarvan geven we ze een maximale bonus van bijvoorbeeld 10% op hun gegarandeerd inkomen. Stel dat iemands gemiddelde rating over de periode 40 is, dan krijgt hij 40% van de 10% bonus, dus een bonus van 4% op zijn gegarandeerd inkomen.
SuMSy opent ruimte voor diversiteit. Omdat het bestuur voor de budgettering niet langer afhankelijk is van belastingen, kan een soepeler beleid ten aanzien van andere valuta’s worden aangepast. Naast SuMSy zou een veelvoud aan lokale en/of speciale munteenheden kunnen worden ingevoerd om specifieke economische, sociale en milieu-uitdagingen op te lossen. Het enige waar we voor moeten waken is dat deze valuta’s niet worden gebruikt om de belastingen op niet-duurzaam gedrag te ontwijken.
SuMSy wil een levensvatbare vervanger zijn van het huidige dominante valutasysteem. Overstappen van de ene dag op de andere, hoewel dit theoretisch mogelijk is, is niet waarschijnlijk. Daarom is een overgangsperiode nodig om de overstap op een niet-destructieve manier uit te voeren.
Samenwerking van bestuur zou de snelste manier zijn om een transitie door te voeren. Zodra de overheid dit systeem accepteert, begint met het betalen van banen met SuMSy geld en belastingen als enige bron voor hun inkomen elimineert, zal iedereen automatisch de overstap maken. Bestuursondersteuning, hoewel nuttig, is echter geen noodzaak om de overgang te maken.
De ene overgangsmethode wordt hier beschreven, maar de andere kan op een andere manier worden toegepast.
Laten we aannemen dat we het volgende voor ogen hebben als mensen bereid zouden zijn om zich voor 100% in SuMSy te engageren:
SuMSy kan op de volgende manier stapsgewijs worden ingevoerd. Geef iedereen een gratis persoonlijke rekening met 5% van het startkapitaal, in dit geval 250 SC. Dit kapitaal staat op de rekening totdat het is geactiveerd.
Zodra mensen hun account activeren, melden ze zich aan op een bepaald niveau van betrokkenheid. Het aanvankelijke vastleggingsniveau is 5%. Het vastleggingsniveau bepaalt het maximum percentage van de prijs die mensen mogen betalen in SC, en het minimum percentage dat ze moeten accepteren in SC.
De exacte percentages die worden gebruikt zijn afhankelijk van de andere partij. Iemand die zich voor 5% heeft geëngageerd, kan slechts 5% van de prijs van een object betalen, ongeacht hoeveel de verkoper wil accepteren. Andersom hoeft een verkoper die zich voor 5% heeft geëngageerd slechts 5% van de prijs in SC te accepteren, ongeacht het niveau van de verbintenis van de koper. In de volgende drie paragrafen wordt uitgelegd wat er gebeurt als een account is geactiveerd.
De geactiveerde rekening, inclusief het vastleggingsniveau, wordt openbaar zichtbaar in een grootboek. Een gegarandeerd inkomen gelijk aan 5% van het beoogde 100% gegarandeerde inkomen, zijnde 100 SC/maand, wordt gewonnen en er wordt een Overligvrij bedrag van 5% van de 100% besparingslimiet, die 1.250 SC is, ingevoerd. De rekeninghouder kan nu het beschikbare geld gebruiken om te betalen tot het niveau van zijn verbintenis (momenteel 5%) van de prijs van de diensten/goederen die hij van anderen aanvaardt.
De rekeninghouder verplicht zich tot het accepteren van 5% van de prijs van zijn eigen aangeboden diensten of goederen in SuMSy geld en 95% in regulier geld. Dit zorgt voor wederkerigheid en breidt tegelijkertijd het beschikbare aanbod uit dat met SuMSy geld kan worden gekocht. De stem van de rekeninghouder om de parameters van het systeem te wijzigen heeft hetzelfde gewicht als het niveau van de verplichting.
De rekening is nu geactiveerd en kan vrij gebruikt worden met anderen in SuMSy. Alle actieve accounts, hoewel niet hun tegoeden, zijn zichtbaar in het SuMSy-netwerk, samen met hun verplichtingsniveau .
De rekeninghouder kan er te allen tijde voor kiezen om zijn of haar betrokkenheid bij SuMSy te vergroten, door het percentage dat wordt geaccepteerd voor hun producten of diensten te verhogen. Op dit punt gebeurt het volgende:
Extra startkapitaal wordt op de rekening gestort. Dit bedrag is een percentage van het 100% startkapitaal. Het percentage is gelijk aan het nieuwe percentage – het oude vastleggingspercentage. Het gegarandeerde inkomen wordt verhoogd tot het nieuwe percentage. Het vrijgestelde bedrag wordt verhoogd tot het nieuwe percentage. Het percentage dat kan worden besteed, met mensen die bereid zijn om dat percentage te accepteren, wordt verhoogd naar het nieuwe percentage.
Bijvoorbeeld als iemand besluit om zijn inzet te verhogen van 5% naar 20%: stijgt gegarandeerd inkomen tot 400 SC/maand, het vrijgestelde bedrag wordt verhoogd tot 5.000 SC en het startkapitaal wordt verhoogd met 750 SC (20% – 5% = 15% van 5000).
Door de ingebouwde transparantie en wederkerigheid is misbruik van de rekening (uitgaven zonder ontvangstbereidheid) uitgesloten. In het grootboek staat een lijst met beschikbare goederen en diensten die met SuMSy Money kunnen worden gekocht, inclusief het maximale percentage van de prijs dat ermee kan worden betaald.
Om een succesvolle start te hebben, is het belangrijk om te beoordelen welke initiële diensten of goederen voldoende zijn om mensen te verleiden tot deelname aan SuMSy. Het is praktisch risicoloos om eerst te zijn, omdat de mensen die de valuta uitgeven automatisch een gelijk percentage zullen accepteren. Het is ook mogelijk dat mensen zich onder bepaalde voorwaarden aan SuMSy verbinden.
Iemand zou kunnen zeggen dat hij geïnteresseerd is in deelname aan SuMSy, maar alleen als hij bijvoorbeeld voedsel, bier en webservices kan kopen. Op die manier zouden ze zich kunnen verbinden zonder hun account te activeren totdat aan deze voorwaarden is voldaan. Ze zouden zelfs hun aanvankelijke vastleggingsniveau kunnen laten afhangen van het vastleggingsniveau van de aanbieders van deze goederen of diensten.
Een uitdaging is het toelaten van medewerkers in het systeem. Als te veel mensen die niet direct goederen of diensten aanbieden bij SuMSy worden binnengebracht, kan dit problemen opleveren. Een oplossing hiervoor is om goederen en dienstverleners alleen op eigen kracht toe te laten tot SuMSy. Als zij zich eenmaal aan SuMSy hebben verbonden, mogen hun werknemers zich ook aan SuMSy verbinden, maar dan wel op hetzelfde niveau als hun werkgevers. Deze opzet kan interne druk uitoefenen op werknemers om hun werkgevers aan te zetten zich te verbinden en zo SuMSy te verrijken.
Door het ontwerp is de munteenheid digitaal. Het moet echter niet op een gecentraliseerde manier worden geïmplementeerd. Om het model volledig te laten werken is een gedistribueerde implementatie nodig. De dominante technologie daarvoor is momenteel de blockchain.
Er zijn echter een paar negatieve kanten aan deze technologie. Transactiesnelheden vertragen wanneer de transactievolumes toenemen, omdat er een enorme hoeveelheid rekenkracht en vervolgens energie nodig is om het beveiligingsalgoritme te laten werken en wanneer een valuta eenmaal is gelanceerd, kan deze niet meer worden gewijzigd.
De eerste twee zaken staan de schaalbaarheid in de weg. De energiebehoefte staat haaks op het duurzaamheidsdoel van het model. De onveranderlijkheid creëert een probleem in het waarschijnlijke geval dat er aanpassingen moeten worden gedaan om het model te optimaliseren. In het geval van Ethereum heeft dit tot nu toe geleid tot vier vorken, iets wat niet wenselijk is als het systeem een wereldeconomie zou runnen.
De technologievereisten voor een succesvolle implementatie van dit model zijn daarom als volgt gedefinieerd:
Mogelijke kanshebbers kunnen de kaders zijn die worden voorgesteld door MetaCurrency, HashGraph of HoloChain.
Het eenvoudige ontwerp van SuMSy zou op zichzelf al een enorme verschuiving in gedrag en maatschappelijke structuren teweegbrengen. Dit is zonder kosten, afgezien van de implementatie en het functioneren van het digitale platform.
Vergeleken met de inspanningen die de regeringen moeten leveren om deze veranderingen te realiseren, is het vrijwel gratis. Er moeten echter nog steeds beslissingen worden genomen over de keuze van de geldstromen die moeten worden gecreëerd om projecten voor het algemeen belang te ondersteunen en over wat moet worden belast. De moeilijkheid hier is om te bepalen wat kan worden beschouwd als een ‘project voor het algemeen belang’ en wat wordt beschouwd als ‘gedrag dat schadelijk is voor de samenleving en/of het milieu’.
Er zijn enkele zaken die we al kunnen plaatsen op de permanente lijsten ‘projecten voor het algemeen belang’ (bijv. onderwijs, gezondheidszorg, gratis openbaar vervoer, milieuzorg) en de ‘schade aan de samenleving en/of het milieu’ (bijv. vervuiling, productie van niet-reparabele producten, productie van niet-recycleerbare producten, etc.), maar over andere zou al beslist moeten worden. Ter ondersteuning van deze beslissing hebben we een aantal suggesties die als inspiratiebron kunnen dienen, hoewel deze ter discussie staan. De keuze van deze modellen en structuren hangt sterk samen met, maar valt buiten de reikwijdte van dit document.
Naast het bouwen van het gedistribueerde platform waarop SuMSy draait, zouden de volgende factoren bijdragen aan een succesvolle adoptie:
Er is ondertussen ook een nieuw, up to date document beschikbaar in het Engels.
Stef Kuypers heeft een ruime ervaring in IT, creatief denken, improvisatie en bedrijfsinterventies. Hij studeerde zelf economie, monetaire systemen, complexiteitstheorie en sociologie door het lezen van online onderzoeksartikelen over de onderwerpen en het betrekken van progressieve denkers.
Hij raakte geïnteresseerd in monetaire systemen nadat hij ontdekte dat de grootste hindernis voor het oplossen van ons klimaatveranderingsprobleem eigenlijk ons monetaire systeem is. Hierdoor begon hij zich af te vragen of we een monetair systeem konden creëren dat duurzamer economisch en sociaal gedrag zou creëren en het welzijn van alle mensen zou ondersteunen. Dat soort denken leidde uiteindelijk tot de creatie van het Duurzame Geldsysteem.
Weet je iets over geldsystemen? Wilt u bijdragen aan de Happonomy? Voel je dan vrij om mee te doen aan ons wetenschappelijk onderzoek! Contacteer ons en laten we van onze wereld een betere plek maken.
Veel van de hieronder genoemde referenties worden niet direct genoemd in de tekst hierboven, maar zijn allemaal een bron van inspiratie geweest die uiteindelijk heeft geleid tot het ontstaan van SuMSy en dienen als ondersteuning voor veel van de gemaakte claims.
Boeken
Websites
Specifieke artikelen en video’s
Supportive articles These are some articles written by the author himself which give an insight into the reasons for this model.
Model simulations
Sinds de bekendmaking op 18 junith, heeft de Libra munt van Facebook veel aandacht getrokken. Ik heb er niet veel van gelezen en heb besloten om zelf eerst de white paper te lezen, om er een enigszins onbevooroordeeld idee over te krijgen. Ik zeg ‘enigzins onbevooroordeeld’ omdat ik al te lang op het gebied van monetaire systemen werk om alle vooroordelen te vermijden. De grote vraag is: “Welke waarde brengt de Libra aan zijn talloze belanghebbenden““.
Voor degenen die alle hype hebben gemist, Libra is een nieuwe cryptocurrency, zoals aangekondigd door Facebook. Facebook zal het inderdaad niet alleen regeren, maar richt een non-profitorganisatie op, de ‘Libra Association’, samen met vertegenwoordigers van organisaties als PayPal, Visa, Mastercard en andere, die allemaal in de whitepaper staan vermeld.
Libramunten kunnen worden verkregen door ze te kopen bij geautoriseerde wederverkopers
Wanneer de munten via de wederverkopers in omloop worden gebracht, kunnen ze worden gebruikt voor de handel met organisaties en bedrijven die bereid zijn de Libra als munt te accepteren. Ze kunnen ook gebruikt worden voor speculatie, wat vooral gebeurde met Bitcoin.
Het stellen van vertrouwenskwesties met een bedrijf als Facebook terzijde, komt de eerste indruk van de white paper vrij positief over. De bewering dat het veel mensen zou redden van woekeraars door hen gemakkelijk toegang te geven tot een soort bankrekening is zeer waarschijnlijk haalbaar. Dat hangt echter af van hoe graag Libra verkopers goedkope leningen willen verstrekken aan arme mensen in ontwikkelingslanden. Er is geen enkele garantie dat de klassieke leenhaaien niet vervangen zullen worden door Libra haaien. Maar omdat de concurrentie op die markten de grenzen zou overschrijden, zou dat probleem wel eens vanzelf opgelost kunnen worden.
Het feit dat de technologie die ten grondslag ligt aan de Libra munt open source is gemaakt is zeer goed nieuws. Op die manier kan de open-sourcegemeenschap leren van de vooruitgang die de Libra technologie heeft geboekt en daarop voortbouwen of deze toepassen op andere projecten. Het zal zeker veel aandacht trekken van ontwikkelaars, wat alleen maar kan worden geïnterpreteerd als goed nieuws voor de cryptowereld in het algemeen. Natuurlijk zullen alle bijdragen van de open-sourcegemeenschap aan het Libra raamwerk ook ten goede komen aan de oprichters van de Libra munt
Het wordt ingewikkelder als het gaat om de veelgeprezen “waardestabiliteit” van de Libra munt. De white paper beweert dat de wisselkoers van de munt stabiel zal blijven dankzij de steun van financiële activa met een laag risico. Deze financiële activa omvatten onder meer bankdeposito’s en overheidsobligaties in valuta’s van stabiele en gerenommeerde centrale banken. Vanuit mijn perspectief kan deze “waardestabiliteit”-claim niet worden gehandhaafd, althans niet voor iedereen.
“Omdat de reserve niet actief zal worden beheerd, zal elke waardestijging of -afname van de Libra uitsluitend het gevolg zijn van de bewegingen op de valutamarkt.”
Het bovenstaande is een letterlijk citaat uit het Libra reserve paper. Voeg daarbij dat de Libra niet is gekoppeld aan een valuta en u krijgt de situatie dat de handelswaarde volledig afhankelijk is van de marktkrachten, die, zoals we allemaal weten, zeer onvoorspelbaar kunnen zijn.
De paper over de Libra reserve zit vol goede bedoelingen om de consument te beschermen tegen valutavolatiliteit. Er worden echter geen concrete voorschriften genoemd. Het koppelen van de Libra aan het gemiddelde of de mediaan van de valuta in het mandje zou bijvoorbeeld een concrete bescherming zijn, maar er wordt letterlijk gesteld dat de Libra Association niet het monetaire beleid bepaalt, waardoor alles aan de wederverkopers wordt overgelaten.
Deze wederverkopers zijn gedeeltelijk beschermd tegen verliezen omdat ze altijd een minimumprijs voor hun Libra krijgen van de Libra Association. Dit is echter niet het geval voor de gebruikers van de Libra , omdat voor hen de wisselkoers wordt bepaald door de markt. Bovendien kan die wisselkoers ofwel een stuk hoger ofwel een stuk lager zijn dan de wisselkoers die de wederverkopers ervoor krijgen, afhankelijk van de vraag en de winststructuur van de wederverkopers.
De bewering dat een ‘bank run’, een situatie waarin iedereen zo snel mogelijk van zijn Libra af wil om verliezen te minimaliseren, nooit kan gebeuren, is dus alleen technisch gezien waar. De wederverkopers krijgen de garantie dat elke Libra die ze in handen hebben, wordt ondersteund door de Libra Association
De wederverkopers verkopen hun Libra echter tegen marktwaarde, die waarschijnlijk hoger zal zijn dan wat ze er zelf voor betalen, en kunnen ze terug kopen tegen een lager tarief dan waarvoor ze ze verkopen. Als de prijs zou dalen, hebben wederverkopers de vrijheid om zichzelf te beschermen tegen verliezen door veel minder te betalen voor een Libra dan wat ze kunnen krijgen van de Libra Association. Dit zou een ‘bank run’ op de wederverkopers kunnen veroorzaken.
Dit betekent dat de aanspraak op volledige ondersteuning door de reserve alleen geldt voor de wederverkopers, en niet voor de gebruikers. De enige manier om je daartegen te beschermen is het instellen van maximum- en minimumwisselkoersen voor wederverkopers die dicht bij de waarde van de reserve liggen, gedeeld door de hoeveelheid Libra munten in omloop. Dat zou echter betekenen dat de waarde van de Libra moet worden gekoppeld aan de waarde van de reserve en dat is het vaststellen van een monetair beleid waarvan de Libra Association expliciet afziet.
Reguliere valutawissel staat onder toezicht van de Forex marktregulering. Er wordt nergens vermeld dat de Librawissel onder dezelfde regelgeving valt, waardoor de regelgeving beperkt is tot wat de Libra Association en de geautoriseerde wederverkopers weten af te spreken. Dit kan problematisch zijn. De Libra Association is opgezet als een non-profit organisatie, maar ik zou zeer verbaasd zijn als de geautoriseerde wederverkopers geen organisaties met winstoogmerk zouden zijn, die waarschijnlijk zullen proberen om de regelgeving zo ver mogelijk weg te houden van het maximaliseren van de winst.
Laat me u voorstellen aan de Libra Beleggingspenning. Het wordt slechts één keer vermeld in het document over de reserve en de Libra Association document gaat er dieper op in.
Dit is een penning, en, in essentie, een tweede munt. Beleggers kunnen deze munten verkrijgen door minimaal tien miljoen dollar te beleggen. In de beginfase, tot de officiële lancering van de Libra, zijn ze daarmee stichtend lid.
Investeringspenningen zullen ook op een later tijdstip worden verkocht wanneer extra financiering nodig is. Deze penning geeft dan recht op dividend uit het reservefonds
Op het eerste gezicht zou men kunnen denken dat deze dividenden klein zullen zijn omdat de beleggingen weinig risico’s met zich meebrengen en dus waarschijnlijk een laag rendement zullen hebben. Je moet echter in gedachten houden dat het doel is om van de Libra een wereldvaluta te maken, wat betekent dat schaalgrootte een belangrijke rol gaat spelen als het lukt.
Het aanbod van deze lopers is beperkt. In eerste instantie worden ze alleen uitgedeeld aan de initiële investeerders en worden ze pas achteraf uitgegeven als er extra financiering nodig is.
Als de Libra met succes verandert in een geaccepteerde wereldvaluta, dan zullen de houders van deze beleggingspenningen enorme winsten behalen door de omvang van de reserve. Dit zou betekenen dat het non-profit karakter van de Libra Association slechts een mooie façade is voor een geldverdienende machine die vooral ten goede komt aan de for-profit organisaties die er mee begonnen zijn.
De Libra Association bestaat uit twee machtsentiteiten (de raad en het verenigingsbestuur), een uitvoerend orgaan (het verenigingsbestuur) en een adviserend orgaan (het adviesorgaan voor de maatschappelijke impact).
De raad heeft het grootste deel van de macht, inclusief het terzijde schuiven van besluiten van het verenigingsbestuur. De leden van de raad coördineren de technische routekaart van het systeem, in samenwerking met de open-sourcegemeenschap; zij beheren de reserve, wijzen fondsen toe en selecteren en verwijderen leden van het verenigingsbestuur. Het verenigingsbestuur speelt de rol van een toezichthouder. Meer details over de rollen zijn te vinden in het document van de Libra Association.
De leden van de raad bestaat aanvankelijk alleen uit de stichtende leden. Zij hebben elk een minimum van tien miljoen dollar aan de reserve toegezegd in ruil voor investeringsmunten.
Deze oprichters zijn ook de enige leden die transacties op de blockchain valideren wanneer de Libra op de markt wordt gebracht. Entiteiten die transacties valideren worden validatieknooppunten genoemd. In eerste instantie treden alleen de stichtende leden op als validatorknooppunten, maar er wordt een overgangspad beschreven waarin andere entiteiten in een later stadium ook als validatorknooppunten kunnen dienen. De sleutel is het financiële belang. Het financiële belang in de Libra wordt in eerste instantie alleen bepaald door het bedrag aan investeringsmunten dat men in bezit heeft. In een later stadium zal het bezit van een voldoende hoeveelheid Libra ook meetellen voor dit financiële belang.
Het stemrecht wordt ook bepaald door het financiële belang dat men heeft in de Libra
Het aantal stemmen is beschermd om de machtsconcentratie te beperken. Voor de stichtende leden, d.w.z. degenen die over voldoende investeringsmunten beschikken, is dit maximum vastgesteld op één procent van de stemmen of één stem, afhankelijk van welke van de twee het grootst is. Indien een stichtend lid meer stemmen zou hebben dan de limiet toestaat, moet het overtollige stemrecht worden gegeven aan het bestuur van de Libra Association, dat de stemmen kan delegeren aan andere entiteiten onder voorwaarden die zijn vermeld in het document van de Libra Association. Deze stemmen kunnen worden gegeven aan entiteiten die niet voldoen aan de investeringsbehoefte van tien miljoen dollar.
Het is niet helemaal duidelijk uit het document of beleggers die over voldoende beleggingspenningen beschikken, maar niet als validatieknooppunt fungeren, ook stemrecht hebben. Als ik tussen de regels door lees, neem ik aan dat men een validatieknooppunt moet zijn om stemrecht te hebben, hoewel ik daar niet helemaal zeker van ben.
Voor degenen die geen beleggingspenningen bezitten, kan het stemrecht alleen worden verworven door op te treden als validatieknooppunt, en ofwel een adequaat financieel belang te houden met de bewaring van de Libra, zodra deze beginnen te tellen voor het financiële belang, ofwel door het geluk te hebben om overtollige stemmen te verwerven via delegatie door het bestuur van de Libra Association.
Het aantal actieve validatieknooppunten is beperkt, en daarmee is ook de omvang van de raad beperkt. Het is de raad zelf die beslist over deze limiet, en als het aantal actieve validatieknooppunten deze limiet overschrijdt, wordt het lid met het minste aantal stemmen verwijderd. In geval van een gelijkspel wordt het lid met het kortste onafgebroken lidmaatschap verwijderd.
Het stemmen gebeurt met een gewone meerderheid of een supermeerderheid, bestaande uit ten minste tweederde van de stemmen. Een supermeerderheid is vereist voor:
Het kost wat tijd om je hoofd rond de tekst te krijgen die in het Libra Association document wordt gepresenteerd, maar de machtsstructuur die is opgezet geeft veel ruimte voor machtsspelletjes, voornamelijk gespeeld door de meer welvarende spelers.
Stemmacht voor sociale-effectorganisaties die het vereiste inschrijfgeld van tien miljoen dollar niet kunnen ophoesten, is afhankelijk van de goodwill van het verenigingsbestuur om overtollig stemrecht te krijgen.
Dit bestuur wordt gekozen door degenen die het leeuwendeel van de macht in handen hebben. De limiet op actieve validatieknooppunten, samen met de procedure voor het verwijderen van overtollige validatieknooppunten, zorgt ervoor dat degenen die het meest hebben geïnvesteerd en er het langst zijn geweest, hun machtspositie behouden
Hoe zit het met de gebruikers van de Libra munt? Ze zijn cruciaal voor het succes van de munt en ze zullen de belangrijkste bron van financiering zijn voor de reserve, en dus ook voor de winst die uit die reserve wordt gemaakt door degenen die beleggingspenningen bezitten. Gebruikers hebben echter geen macht, tenzij ze voldoende kunnen investeren in Libra
De Libra is een niet-rentedragende valuta, wat betekent dat gebruikers alle rente verliezen die ze hadden kunnen krijgen op hun normale valuta. Dit is tenzij, natuurlijk, iemand bereid zou zijn om rente te betalen op Libra rekeningen, maar als iemand bereid zou zijn om dat te doen, kunt u erop wedden dat ze een veel grotere winst maken dan dat ze uitkeren.
De huidige rentepercentages zijn vrijwel onbestaand, behalve voor degenen die op veel geld zitten. U moet echter in gedachten houden dat de niet-rentedragende Libra wordt ondersteund door rentedragende financiële activa.
Inderdaad, die rente, die meer is dan de gemiddelde persoon kan ontvangen op een spaarrekening, gaat niet in de zakken van de gebruikers. In het document van de reserve staat letterlijk dat gebruikers geen rendement ontvangen van de reserve.“.
Als Libra de mensen echt wil helpen om hun financiën te stabiliseren dan hadden ze de helft van de dividenden onder de gebruikers kunnen verdelen, zelfs in Libra, en zo een basisinkomen kunnen realiseren, maar toch hebben ze er categorisch voor gekozen om dat niet te doen. Dit maakt van de gebruikers activa voor de beleggers van de Libra en zij dragen het grootste deel van het risico.
Er is ook de vraag wat er zou gebeuren als de Libra de meest gebruikte valuta wordt in een land waar er valutaproblemen zijn, zoals bijvoorbeeld Turkije. De wisselkoers van de Turkse Lira ligt al jaren op een neerwaartse helling, wat leidt tot een hoge inflatie. Wat als de Turken hun Lira in ruil voor de Libra massaal zouden dumpen? Dit zou de waarde van de Lira nog verder kunnen doen dalen en zou mogelijk desastreuze gevolgen kunnen hebben voor het banksysteem van het land. Wat voor gevolgen zou dat hebben voor de politieke onafhankelijkheid van dat land? Wat zou het doen voor de lokale economie? Een van de doelstellingen, zoals vermeld in de white paper, is het volgende:
“Wij geloven dat wereldwijde, open, directe en goedkope geldbewegingen enorme economische kansen en meer handel over de hele wereld zullen creëren.”
Dit impliceert meer internationale consumptie, wat een zegen kan betekenen voor de internationale handelsbalans van de belegger, maar het kan desastreus zijn voor de lokale handel. Tenzij lokale handelaars ook overstappen op de Libra, wat de waarde van de nationale munt nog meer schade toebrengt. Hoe zit het dan met de belastingen? Zou de Turkse regering gedwongen worden om belastingen in de Libra te accepteren of zou de Turkse Lira voornamelijk voor belastingen worden gebruikt en zal de Libra voor alle andere doeleinden worden gebruikt? Ik ga hier niet verder op in, maar ik dacht dat het in ieder geval genoemd moest worden in een kritisch artikel over de Libra.
Hoewel er een heleboel grote beloftes zijn die door Facebook en de andere oprichters van de Libra worden geadverteerd, ben ik er persoonlijk erg sceptisch over. Behalve de beloftes zie ik niets dat de bescherming van de gebruikers van Libra tegen uitbuiting echt garandeert, behalve misschien het feit dat uitbuiting van de gebruikers slecht is voor het bedrijfsleven voor de leden van de Libra Association. Dit komt omdat zij veel winst zullen maken met dit initiatief als zij erin slagen om van de Libra een geaccepteerde wereldmunt te maken.
Ik zie wel veel waarborgen voor de vroege beleggers en de wederverkopers. Uiteindelijk, mocht het initiatief mislukken, zijn de verliezen minimaal. De investeerders zouden toegang hebben tot de ontwikkelde technologie waarop ze andere projecten kunnen bouwen. Ze zouden een enorm inzicht hebben gekregen in het monetaire beleid en de wetgeving die ook voor toekomstige projecten kunnen worden gebruikt. De kosten voor de oprichting van de non-profitorganisatie zijn zeer laag en er wordt vrijwel niet geïnvesteerd in hardware, omdat de initiële investeerders al over de nodige infrastructuur beschikken om dit op te zetten. Het geld dat niet gebruikt wordt, wordt bewaard in een beveiligd fonds dat beheerd wordt door alle spelers die er hun geld in stoppen. Daarom is het niet zo moeilijk voor te stellen dat, in het geval van een volslagen mislukking, dit fonds zal worden herverdeeld op basis van het bedrag aan investeringsfiches dat elke belegger in zijn bezit heeft.
Als het mislukt, zijn de gebruikers degenen die het meeste verliezen. Er is geen garantie dat de wederverkopers nog steeds bereid zijn om Libra te kopen als hun winstmarges daarvoor onder bepaalde drempels vallen. De munten in omloop zullen dan alleen nuttig zijn als de validatieknooppunten, die in de nabije toekomst door de oorspronkelijke investeerders worden beheerd, nog steeds in werking zijn. Daar zijn echter geen garanties voor en wanneer het risico van het afsluiten van de validatorknooppunten dreigt te ontstaan, wordt het zeer onwaarschijnlijk dat mensen nog steeds bereid zullen zijn om Libra te accepteren voor hun goederen en diensten. De open-sourcegemeenschap zou mogelijk kunnen helpen als ze een parallelle structuur opzetten en aanbieden om Libra te ruilen voor ‘nieuwe Libra’. Ik denk dat het een goed idee zou zijn om dat vanaf het begin te hebben.
Verder dan ooit zouden alle Libra die samen met het laatste validatieknooppunt sterven, extra winst betekenen voor de stichtende leden, omdat ze die niet hoeven terug te kopen.
Ik besef dat ik hier een worst case scenario schilder en ik weet niet hoe de dingen zullen evolueren. Alleen de tijd zal het tonen, en ik geloof dat het voorstellen van een worst case scenario nodig is omdat het paden opent om te verbeteren wat er is en om de bekende risico’s te beperken.
Op Happonomy is het een deel van onze missie om organisaties te helpen bij het ontwerpen van geld, zodat het beter aansluit bij die dingen die we echt waardevol vinden.
Hier is onze feedback aan de Libra oprichters: als u echt geïnteresseerd bent in het creëren van waarde voor degenen die geen toegang hebben tot bankrekeningen en goedkope leningen, stellen we voor om het volgende te doen:
Om af te sluiten met een positieve noot, misschien kan de kritiek die door mijzelf en anderen is gepubliceerd helpen om de definitieve versie van de Libra vorm te geven. Zo niet, dan zou de ontwikkelde technologie nuttig kunnen zijn voor de open-sourcegemeenschap en op een dag de basis kunnen vormen voor iets dat werkelijk waardecreatie voor iedereen in de kern heeft.
string(3) "yes" NULL string(3) "yes"Mollit duis Lorem amet veniam minim ad.Voluptate commodo labore aliqua quis esse aliqua.Veniam tempor elit velit non.
